- رسم‌الخط: در نوشته‌های خود، شکل صحیح کلمات و واژه‌ها را رعایت کنید. نیم‌فاصله را در تمامی بخش‌های لازم استفاده کرده و از اشتباهات مرسوم پرهیز کنید. برای اطلاع از رسم‌الخط زمان فارسی، به وب‌سایت فرهنگستان زبان فارسی مراجعه کنید و یا با جستجو در اینترنت در مورد کلماتی که از شکل صحیح نگارش آن‌ها اطمینان ندارید، کمک بگیرید.
- دستور زبان: دانش و تسلط خود را به قواعد و دستور زبان فارسی افزایش دهید. پاسداری از زبان فارسی را با رعایت قواعد و دستور زبان فارسی، وظیفه‌ی حرفه‌ای خود بدانید.
- واژه: تا آنجا که ممکن است و به خوانایی و مفهوم متن آسیبی وارد نمی‌شود، از واژگان فارسی استفاده کرده و از به کار بردن واژه‌های غیرفارسی (چه با نگارش فارسی و چه زبانی دیگر) پرهیز کنید. مگر آنکه، نوع محتوا یا محل استفاده از آن، در بردارنده‌ی این نیاز باشد که از شکل خاصی از کلمات استفاده کنید.
- جمله: از جملات پیچیده و دارای چند مفهوم و فعلِ همزمان بپرهیزید. تا حد امکان جملات خود را کوتاه کرده و سعی کنید طول هر جمله از ۳۰ کلمه فراتر نرود.
- فعل: تا حد امکان از افعال مجهول استفاده نکرده و فعل‌های چندکلمه‌ای را به ندرت و بنا به اضطرار مورد استفاده قرار دهید. تا جایی که می‌شود به‌جای افعال اسنادی (است - بود - شد) از افعال اصلی استفاده کنید. در یک متن از افعال تکراری زیاد استفاده نکنید. از افعال مجعول (مثل گشت - گردید - باشد و امثالهم) جای افعال اسنادی استفاده نکنید.
- پاراگراف: از نظر بخش‌بندی و توزیع فضای تفکر و تنفس، شکل ظاهری نوشته اهمیت بسیار زیادی دارد. گنجاندن چند محتوای موضوعی در یک پاراگراف سبب سنگینی متن خواهد شد و رغبت خواننده برای ادامه‌ی مطالعه را از بین خواهد برد. سعی کنید دقت لازم برای تفکیک پارگراف‌ها را مد نظر قرار دهید. موضوعاتی را که قرار است به خواننده منتقل کنید از یکدیگر تفکیک و در شروع موضوع جدی، پاراگراف تازه‌ای را برای ادامه متن انتخاب کنید.
- آوا (لحن): برای بیان یک مفهوم، از کلمات و افعالی استفاده کنید که در زبان محاوره‌ی امروز ایران مرسومیت بیشتری دارند. زبانِ ساده، فهم بیشتری را برای محتوا به همراه می‌آورد. اما مواظب باشید که محاوره‌نویسی به اصالت محتوا و زبان و لحن کلی آن آسیب وارد نیاورد.
- ترجمه: در ترجمه، مفهوم و معنای کلی، بر معنای واژه به واژه‌ی متن اولویت دارد. لذا مطمئن شوید که متن تحویلی، مضمون کلی را با خود حمل و منظور نویسنده‌ی اصلی را به مخاطب فارسی‌زبان منتقل می‌کند.